(146) Meer dan drie akkoorden
De wieg van de Zeeuwse rock ’n roll stond volgens sommigen in Vlissingen. Voor deze kwalificatie is een aantal oorzaken aan te wijzen. Zo was er in de arbeiderswijken al ver voor de oorlog een bloeiend verenigingsleven, waarbij sport, toneel én muziek vooropstonden. Daarnaast was Vlissingen een badplaats en een haven- en studentenstad met veel horeca, dansgelegenheden en een nachtclub: La Cave aan de Nieuwendijk, waar met grote regelmaat bands optraden. Het jeugdwerk van de kerken vond plaats in drie jeugdcentra: Don Bosco in de Palingstraat, De Globe aan het Bellamypark en Instuif De Sloep in Het Anker in de Bonedijkestraat. Muziek, liefst modern, was in deze zaaltjes een van de belangrijkste middelen om jeugd binnen te krijgen. Daarmee kreeg de groeiende jeugdcultuur in Vlissingen vaste grond onder de voeten. In het Concertgebouw, het tegenwoordige Arsenaaltheater, werden al in de jaren 50 talentenjachten gehouden. In 1953 won de Vlissingse Greetje Kloet daar een eerste prijs. Zij zou later internationaal doorbreken als Greetje Kauffeld. De laatste, en zeker niet de minst belangrijke oorzaak van de groei van Vlissingen als popstad, was de komst van Molukse en Indische gezinnen. Zij stonden aan de basis van de Indorock die, begonnen in Den Haag, Rotterdam en Breda, al snel in Vlissingen wortel schoot. Omstreeks 1960 ontstonden er twee bands waarvan de leden een groot stempel zouden drukken op de ontwikkeling van de Vlissingse popmuziek: The Javelins en The Sharks.
De eerste groep, onder leiding van Ronny Flohr, won in 1961 de landelijke talentenjacht van het tijdschrift Muziekexpres, waarvan de finale werd uitgezonden door de VARA. Flohr ontving de prijs uit handen van het Duitse tieneridool Conny Froboess. De groep werd daarna veel gevraagd, vooral in België waar ze optrad met bekende artiesten. De muziek van de band was duidelijk gebaseerd op de rock ’n roll van die jaren, maar was ook melodieus en bestond volgens tijdgenoten uit (…) meer dan drie akkoorden. Net als The Javelins konden The Sharks zich verheugen in een meer dan plaatselijke bekendheid en traden ze als gevolg daarvan veelvuldig op buiten de provincie, vooral België. In deze band speelde de gitarist Rudy de Queljoe die in 1963 was overgekomen van Johnny & the Blue Jeans, waarvan Johnny Caljouw de zanger was en Huib Pouwer de drummer. Zij waren bekend in België en hadden daar opgetreden voor de televisie. De drie zouden midden jaren 60 Group 69 vormen, het latere Dragonfly, dat landelijke bekendheid verwierf met psychedelische muziek en beschilderde gezichten. Dragonfly viel in 1969 uit elkaar. Rudy de Queljoe en John Caljouw speelden daarna bij grote Nederlandse bands als Brainbox en The Machine. Succesvol was ook de Vlissinger Leo van de Ketterij die in 1970 door Shocking Blue werd gevraagd als gitarist. De Haagse groep was op het hoogtepunt van haar roem en had met Venus een nummer-één hit gehad in de Verenigde Staten.
In de jaren 70 en 80 waren er weinig Vlissingse groepen met grote nationale, laat staan internationale bekendheid. De lange stilte verdween nadat in 1992 BLØF werd opgericht door de Vlissingers Paskal Jakobsen en Bas Kennis, Peter Slager uit Dreischor en Henk Tjoonk uit Goes. BLØF maakte in de afgelopen 20 jaar 24 albums en kende in totaal 52 hitnoteringen.