(144) Zelfs de meeuwen lachten

In januari 2004 werd voor 34 miljoen euro het oude terrein van De Schelde aangekocht door de gemeente Vlissingen. Over het algemeen heerste er een zeer positieve stemming over de aankoop. De binnenstad kon eindelijk haar oude negentiende-eeuwse contouren weer aannemen en er was volop ruimte beschikbaar voor een geheel nieuwe wijk, voor uitbreiding van het winkel- en kantorenbestand en voor de nodige initiatieven op toeristisch gebied.

Ook buiten Vlissingen scheen de zon: de economie bewoog zich na de internetrecessie van 2001-2002 opnieuw in een opgaande lijn, de schadelijke effecten van de te lage koers waarmee de gulden de euro was binnengestapt waren zo goed als weggewerkt, de huizen- en de grondprijzen stegen als nooit tevoren en het consumentenvertrouwen zat weer fors in de lift. Wanneer in 2008 de economie en de huizenmarkt niet waren ingestort, dan had de geschiedschrijver anno 2015 wellicht kunnen concluderen dat het Vlissingse stadsbestuur van 2004 was gezegend met een ondernemende en vooruitziende blik. Het Scheldekwartier had er dan wellicht uitgezien zoals de samenstellers van het Masterplan Dokkershaven , het Stedebouwkundig Bureau VHP uit Rotterdam, het in november 2005 uitdachten. Het was een enthousiasmerend plan. Wie er in bladert ziet een bijna utopische stad, met glimlachende mensen, gefotoshopte luchtfoto’s, futuristische gebouwen, brede wandelpromenades, veel keurig onderhouden groen, mooi gerestaureerde voormalige fabriekshallen, jachthavens en een perfecte combinatie van hoog- en laagbouw die op een natuurlijke wijze geïntegreerd waren in de oorspronkelijke binnenstad. Zelfs de geprojecteerde meeuwen leken met een brede grijns boven het nieuwe stadsdeel te zweven. Het plan werd in 2006 door een jury uitgekozen als Nederlandse inzending voor een belangrijke Europese prijs. Volgens het juryrapport was het masterplan niet alleen van een hoge kwaliteit, maar was het ook tot stand gekomen door een hoge mate van samenwerking met de bevolking die een sterke band had met het gebied van de Dokkershaven.

De beoordelaars waren waarschijnlijk niet op de hoogte van de gevoelens van de Vlissingers over de naam Dokkershaven. De overheersende mening was dat het gebied gewoon vernoemd moest worden naar De Schelde. Alleen zo kon recht worden gedaan aan de herinnering die men had aan het terrein. Alle weerstand leidde nog in 2006  tot een naamsverandering. Een grote meerderheid van de gemeenteraad stemde vóór: Dokkershaven werd Scheldekwartier. Hoofdonderwerp was echter die avond het Masterplan, dat werd aangenomen. En de rest is geschiedenis.