Sport is tegenwoordig niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven. Zelfs mensen die er een hekel aan hebben worden er mee geconfronteerd. Sport is gezond om zelf te doen en ontspannend om naar te kijken, zowel in het echt als op de televisie. Ook in Vlissingen is er tegenwoordig veel te beleven op sportief gebied. Naast de tientallen verenigingen waarvoor honderden, zo niet duizenden mensen iedere week actief zijn als deelnemer of vrijwilliger, worden er met grote regelmaat omvangrijke evenementen georganiseerd die in de stad zelf, in de provincie en soms zelfs landelijk en internationaal de aandacht trekken: wielrennen, motorcross, atletiek, triatlon, schaken, om er maar eens een paar te noemen.
En toch is de Vlissingse georganiseerde sport nog niet zo heel oud. Een van de vroegste berichten over een wedstrijd komt uit 1845. Ter ere van het bezoek van prins Hendrik, de broer van de latere koning Willem III, vond er in april van dat jaar een race met sloepen plaats op de Westerschelde. Het was prachtig lenteweer en de sloep van de prins werd geroeid door sterke Vlissingse mannen. Wie de tegenstanders waren, is niet bekend. Wel dat de Vlissingers wonnen en er ook nog wat aan verdienden: "... de buitengewoon fraaie sloep, welke Zijne Koninklijke Hoogheid voor eigen rekening liet bouwen, snelde op een bepaalde afstand de andere vooruit, waarna de roeiers in opdracht van de prins met een premie werden beloond."
De eerste voetbalwedstrijden waarvan verslag werd gedaan komen we pas een halve eeuw later tegen: op dinsdag 11 februari 1896. Het was de tijd dat voetbal nog als een gewelddadige sport werd gezien en er ook af en toe doden vielen. Kort daarvoor waren in Engeland maar liefst 21 mensen in één jaar verongelukt tijdens het spelen van het spelletje. Zover kwam het in Vlissingen gelukkig niet. Het berichtje uit 1896 maakt melding van een wedstrijd tussen de elftallen van de Vlissingse club "Uit spanning na inspanning" en de Middelburgse rivaal “Olympia". Er bestonden nog geen competities, maar er werd wel regelmatig vriendschappelijk gespeeld, meestal tussen steden en dorpen die elkaars buren waren. Het partijtje tussen de tweede grootste gemeenten van Walcheren eindigde gelijk: 1-1. Beide doelpunten werden gescoord na de rust, toen nog "half-time" genoemd. Ook het voetbalveld zelf had een rol gespeeld in de wedstrijd: "... het helde, jammer genoeg, naar één kant erg af, waardoor de bal aan die kant meer uit was dan aan de andere ...". Na afloop, om tien over drie, gingen de Middelburgers weer naar huis, maar moesten wel door de Vlissingers worden begeleid tot Souburg. Waarschijnlijk was dat hard nodig.